Tom,  Rozdzial

 1  I,11|              Więc to pan jest tym Ochockim, wynalazcą?...~- Ja - odparł
 2  I,11|           Izabela już kocha się w Ochockim, a jeżeli się nie kocha,
 3  I,11|          po fałszywych drogach, w Ochockim przybrało już formę praktycznego
 4  I,14|        jej tylko dwu wielbicieli. Ochockim nie łudziła się: on więcej
 5  I,14|          który może dogadać się z Ochockim?.. - myślała panna Izabela. -
 6 II,6 |      Felicja rozmawiała w oknie z Ochockim, przy stole zaś między panią
 7 II,6 | folwarcznych. Naprzód prezesowa z Ochockim, za nimi dziewczyna z koszykiem,
 8 II,6 |     łapaniu ryb z panną Felicją i Ochockim. Gdy zaś o pierwszej wszyscy
 9 II,7 |          na końcu panna Felicja z Ochockim, który rozrzucał rękoma
10 II,8 |          naturę, jeżeli gustuje w Ochockim, nie w Starskim. Biedny
11 II,8 |          kłótni pani Wąsowskiej z Ochockim, który zapomniał o swych
12 II,13|        już zaczyna naradzać się z Ochockim... Słowo honoru, nie pojmuję:
13 II,13| finansista może rozmawiać z takim Ochockim?... Lunatycy!...~Rzecki
14 II,13|         siedziała pani Wąsowska z Ochockim.~- Moja kuzynka zaczyna
15 II,13|      drodze ze znajomymi weszła z Ochockim do salonu, zobaczyła już
16 II,17|   samodzielność, jeżeli rozmowa z Ochockim przypomniała mu chemię,
17 II,17|          raz pierwszy rozmawiał z Ochockim. Zdawało mu się, że wzgórze
18 II,19|     Rychłego powrotu...~Rozmowa z Ochockim orzeźwiła pana Ignacego.
19 II,19|   półmilionem?... Może oni obaj z Ochockim zejdą się w Paryżu, u tego