Tom,  Rozdzial

 1  I,8 | Radomia za dwieście rubli, ale furman upomina się na jutro.~Wokulski
 2  I,10|     wozie nas czterech i piąty furman. Przecież powinno być pięciu.
 3  I,10|    jednak na następnej uliczce furman spotkał swego brata, który
 4  I,10|        letka osoba... - prosił furman.~Za bramą wreszcie, w rozmaitych
 5  I,10|   zginął czyjś kufer, po który furman jeździł konno do karczmy.
 6  I,10|        ja wiem! - odpowiedział furman.~Przekonany w ten sposób,
 7  I,12|      zaraz po nim ukazał się i furman, Wojciech, który ocierał
 8  I,17|      wejdzie. Po chwili wszedł furman. Był przyzwoicie ubrany,
 9  I,17|   tylko trzeba go odczyścić... Furman patrzył na Wokulskiego zdziwiony. ~-
10  I,17|           zawołał z ożywieniem furman. - Ile razy będzie wielmożnemu
11 II,3 |   nadjeżdża jednokonka, której furman uśmiecha się do niego w
12 II,6 |      Wokulski i baron usiedli, furman w piaskowej liberii machnął
13 II,6 |      jednym z takich wzniesień furman zwrócił się do nich i wskazując
14 II,8 |         U pana Zwolskiego jest furman, co się nosi z krakowska,
15 II,8 |    Izabela. Nawet około dyszla furman układał zaprzęgi. Ale na
16 II,12|   księciu zakonnice. Był jakiś furman w Warszawie i jego brat
17 II,17|      wizytujących wyróżnił się furman Wysocki. Przyszedł pożegnać
18 II,19|        mówił Szlangbaumowi, że furman nieboszczki prezesowej widział
19 II,19|   stolarz z Zasławia, Wysocki, furman z Warszawy, i drugi Wysocki,