Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |       wiem - domówiła jeszcze ciszej - że już miesiąc, jak pieniądze
 2  I,10|     kimś żyć. Zresztą - dodał ciszej - mam pięcioro dzieci i
 3  I,11|      rzeczy pragniemy - dodał ciszej. - Ich szczęście, że trafili
 4  I,13|     krwi...- zakończył Rzecki ciszej.~- Tek.~- Termin, jeżeli
 5  I,14|       kiedyż to?... - spytała ciszej.~- Jutro przed dziewiątą -
 6  I,16|     nas zaniepokoił...-dodała ciszej. - A potem... baron przeprosił
 7  I,16|       zaczęła mówić wolniej i ciszej - doprawdy, ulżyłby pan
 8 II,2 | jestem zupełnie inny - odparł ciszej męski głos za drzwiami i
 9 II,2 |     Jesteśmy - dodała jeszcze ciszej - jesteśmy winne panom za
10 II,2 |  dziecka. Przysięgnę - dodała ciszej - że ona go już nie kocha,
11 II,6 |      moja narzeczona?...dodał ciszej. ~- Jest kilka pań - rzekł
12 II,10|    odrzekł jej antagonista.~- Ciszej! - zawołał sędzia. - Co
13 II,10| huknął z końca sali Wirski.~- Ciszej! - zgromił go sędzia. -
14 II,10|  baronowa. - Jaki dowód?...~- Ciszej!... - zgromił ją sędzia.~-
15 II,10|            Paniś głupsza...~- Ciszej!... - zawołał sędzia.~Kazano
16 II,11|  Uderzył się w łysinę i mówił ciszej:~- Jutro bal u księcia,
17 II,16|      albo któraś z dam (dodał ciszej), bębnią mi grochem w okna
18 II,17|     za naszym sklepem - dodał ciszej - że... Iii... co tam!...
19 II,19|       obrzydli... - dokończył ciszej pan Ignacy.- Zresztą, gdyby