Tom,  Rozdzial

 1  I,8 | wyciętego lasu, przestraszona własną samotnością.~" Nic, nic!..." -
 2  I,8 |      przyszła mu na myśl jego własna historia. Kiedy dzieckiem
 3  I,8 |  wstręt fizyczny, ale jeszcze własną. martwotą krępuje wszelki
 4  I,8 |      gruncie użyźnionym krwią własną i skropionym niewidzialnymi
 5  I,12|   machinami latającymi i jego własna rozpacz były tylko snem.~"
 6  I,17|     tak... Ale tu trzeba mieć własną maszynę i mieszkanie; i
 7 II,4 |        że przelewając w niego własną duszę, razem z nią przelałeś
 8 II,5 |      wielki, że pan Ignacy na własną odpowiedzialność wynajął
 9 II,6 |      najlepszej wierze oddaje własną duszę, jeszcze musi spoglądać
10 II,7 | powiedział, że pana kocha nad własną duszę, że bez wzajemności
11 II,12|    przyszłość świata, za moją własną wieczność... nie oddam jednego
12 II,12|     rozmaite stosunki i jakby własną policję, podowiadywał się
13 II,12|    nawet prowadzi politykę na własną rękę, i który ma wielkie
14 II,13|      argumenta, że zwątpił we własną pamięć i odparł:~- Może
15 II,15|       człowiekowi może ciężyć własna dusza..."- mruknął.~"Ach,
16 II,16|       więc zaczął śledztwo na własną rękę i dowiedział się dziwacznych
17 II,17|       wszystko, co minęło: na własną boleść i na cudzą nikczemność...
18 II,17|     pozwoli pani, ażebym miał własna opinię; a co do niewinności...