Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |         że wino musi być dobre, skoro aż tak rozwiązało usta Wokulskiemu.~
 2  I,5 |        oni jakiś ciężki grzech, skoro skazano ich na pracę; ależ
 3  I,9 |     takich jak ja niedowiarków, skoro pobożni zajmują się czym
 4  I,9 |         Dlaczegoż być nie miał, skoro go zaproszono - odparła
 5  I,10|        nawet w kozły broni. Zaś skoro świt ruszyliśmy naprzód:
 6  I,18|       pan przekładasz te graty, skoro nie ma gości w sklepie? -
 7  I,19|       Ależ czekać nie mogliśmy, skoro kamienicę puszczono na licytację... ~-
 8 II,1 |     Lecz co jego to obchodziło, skoro bodaj za pomocą balonu chciał "
 9 II,1 |         muszę być bardzo podły, skoro wymawiam mieszkanie tak
10 II,1 | Musiałem być bardzo nietrzeźwy, skoro przywidziało mi się, że
11 II,2 |       ja rozprawiam o polityce, skoro w moim własnym życiu zaszła
12 II,4 |      Nic mnie ona nie obchodzi, skoro tu ostanę, ale dlaczegóż
13 II,6 |     małżeństwa nie mieszam się, skoro niejedna panna jej zazdrości,
14 II,7 |     nawet prostego pochodzenia, skoro tylko zdobędzie majątek,
15 II,9 |       że osiwiałem w rozpuście.~Skoro zaś kupi kamienicę, przede
16 II,13|      oświetleniem elektrycznym, skoro udał mu się wynalazek. Tymczasem
17 II,17|       nędznym jestem położeniu, skoro nawet nie mam pojęcia, dokąd
18 II,19|      ślady. Ale sam się złapał, skoro wyrzekł się nawet swoich