Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |        studni, potem umilkł na schodach, lecz znowu doleciał nas
 2  I,6 | wytarzano gdzieś na kuchennych schodach. Myśl o tym jest dla niej
 3  I,8 |    roboty.~Już Wokulski był na schodach, gdy doktór wybiegł za nim
 4  I,9 |  więcej."~Szedł po marmurowych schodach ozdobionych kwiatami, a
 5  I,9 |        niż średniego, biegł po schodach jak łania i na górze gdzieś
 6  I,18|  celniej od dramatycznych. ~Na schodach wciąż rozlegają się lamentacje
 7 II,1 |      musiał go podtrzymywać na schodach. ~- Cóż to za odmieńcy? -
 8 II,1 |      gościnny Machalski już na schodach przyjął nas ogromnymi kielichami
 9 II,2 |  rozległ się krzyk i łoskot na schodach i, w tej chwili wbiegł z
10 II,2 |      do butów i gdzieś het! po schodach aż do bramy, gdyby nie odpowiedziano
11 II,2 |        zatrzymywani dłużej; na schodach zatoczyłem się jak pijany. ~-
12 II,4 |        popychał ku drzwiom. Na schodach pożegnał go jeszcze raz
13 II,9 |       wentylator albo co...~Na schodach nie mogłem już wytrzymać
14 II,10|       jeszcze we drzwiach i na schodach. Ach, te baby!... Czasem
15 II,10|      adwokat. Czekali nas przy schodach tak zabłoconych, jak gdyby
16 II,11|  stróża po ślusarza i czeka na schodach z policją. W jakie pół godziny
17 II,11|       Komornik ciągle czeka na schodach, aż tu wpada do niego Maruszewicz. "
18 II,14|        Trzeba położyć sukno na schodach od drugiego piętra... Tylko