Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |           że nawet było mi trochę przykro.~- Mówiłam cioci, że przyjdzie,
 2  I,9 |           chłopca, i wierz mi, że przykro patrzeć na jej rozpacz...~
 3  I,10|        wyznaję, że było mi trochę przykro wynosić się na nowy lokal.
 4  I,12|           Wokulskiemu było trochę przykro.~- W każdym razie sprawa
 5  I,13|          wielbiciele triumfują... Przykro mi tylko, że na mój koszt...
 6  I,13|     triumfują twoi wielbiciele... Przykro mi tylko, że na mój kószt..."~
 7  I,13|           mnie..."~Zrobiło mu się przykro; oparł głowę na rękach i
 8  I,17|          nie brak..."~Wokulskiemu przykro się zrobiło, że podobna
 9 II,1 |         pryncypała; mnie zaś było przykro, że Stach tak od ręki zerwał
10 II,7 |       jednak w dobrą krew - rzekł przykro dotknięty Wokulski. ~- Rozumie
11 II,8 | przywidzeń i tylko było mu trochę przykro, że Starski siedzi obok
12 II,10|          Pan nawet nie wiesz, jak przykro w moim wieku słyszeć o śmierci...~
13 II,10|      Stawską i dodał:~- Bardzo mi przykro, żem panią sądził, i bardzo
14 II,13|        ton, jakim je wypowiadano, przykro dotknęły Wokulskiego; mimo
15 II,13|          go ze strony Beli, że aż przykro było patrzeć.~Zgnębienie
16 II,14|              O! Co ty robisz...~- Przykro mi bardzo - rzekł baron
17 II,14|          zamyślił się i odparł:~- Przykro mi bardzo, że baronowa użyła
18 II,19|        właściwie zaciągnęli ją... Przykro mi to mówić, ale panu mówię,