Tom,  Rozdzial

 1  I,3 | szuflady księgę, wciskał się w fotel i parę razy ciągnął za sznurek
 2  I,4 |      wydobył księgę i podsunął fotel. Wokulski usiadł i rzuciwszy
 3  I,12|         podsuwając Wokulskiemu fotel na kółkach i prostując nogą
 4  I,14|       rzucając się na skórzany fotel. - Wokulski odrzucił przeproszenie,
 5  I,18|     Mraczewski rzucając się na fotel. - Przyjechaliśmy tu dziś
 6  I,19|      policzkach. Rzucił się na fotel i oparłszy głowę na tylnej
 7  I,19|        swym gabinecie, padł na fotel w kapeluszu i tak siedział
 8  I,19|  następnie padł na swój wielki fotel i znowu kilka łez spłynęło
 9 II,1 |    chwilę. Rzucał się wtedy na fotel i oparłszy głowę na ręku
10 II,3 |        co? ~Suzin rzuca się na fotel, opiera ręce na brzuchu
11 II,3 |     damy. ~Milcząc wskazał jej fotel. Gdy zaś usiadła, spostrzegł,
12 II,4 |       z papierami, a przed nim fotel obity skórą, popękaną i
13 II,4 |   Wokulski wyczerpany upadł na fotel; Geist pochował swoje okazy,
14 II,10|   zdejmując futra rzuca się na fotel i mówi:~- Wiesz pan, po
15 II,11|        pewny?...~Rzucił się na fotel.~- Czy ja wiem?... - szepnął. -
16 II,14|  często upadała na krzesło lub fotel z biciem serca, a nareszcie
17 II,17|        spółki.~Książę upadł na fotel.~- Spółka zostanie - rzekł
18 II,17|    wezwał nowego kierownika na fotel prezydialny.~Tu znowu zrobiło