Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |         wbiegł do nas pan Raczek dziwnie wzburzony i stojąc na środku
 2  I,4 |        Jego surowa twarz nabrała dziwnie rzewnego wyrazu.~- Mój kochany
 3  I,5 |         na czole ułożyły się tak dziwnie, jakby je rozwiał tajemniczy
 4  I,10|       Pamiętasz, jak nam wówczas dziwnie było na sercu?... Nie strach,
 5  I,10|        Po hucznym obiedzie byłem dziwnie zafrasowany i chciałem Szumana
 6  I,11| niedbalstwo, przejawiające się w dziwnie szlachetnych formach, nadawało
 7  I,13|      spokojnego szczęścia natury dziwnie odbijało szczękanie stempli
 8  I,18|   zagłuszyć: "Dlaczego Stach tak dziwnie przypatrywał się loży, w
 9 II,1 |         i w dodatku zdrowy... ~- Dziwnie mi wygląda to twoje wybieranie
10 II,1 |        jakimś frantem, który był dziwnie szczery. Opowiadał mi niestworzone
11 II,2 |      inaczej... ~Los! los!... on dziwnie zbliża ludzi. Gdybym przed
12 II,4 |      bowiem gościa wydała mu się dziwnie sympatyczną. ~Geist przeciągnął
13 II,8 |               mówił Ochocki. Był dziwnie zmieniony: oczy rozszerzyły
14 II,12|        zakończyła słowami, które dziwnie mnie poruszyły... "Wspomnisz
15 II,14|          a gdy przybiegł, rzekła dziwnie łagodnym głosem, przeplatając
16 II,15|      jest... - myślała. - Jak on dziwnie wyglądał..."~Wokulski z
17 II,18|          gołymi Murzynami, jakoś dziwnie wygląda...~
18 II,19|      wzdłuż której on sam płynął dziwnie spokojnym ruchem... Uderzało