Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |     tygodni coś słyszała o tym człowieku. Jakiś kupiec niedawno ofiarował
 2  I,6 | przynajmniej: co sądzisz o tym człowieku?~- Ja o Wokulskim?... Nic
 3  I,8 |         Głupi handlarzu, podły człowieku!...~Trzydzieści tysięcy
 4  I,9 |     wyrzucam, żem zapomniała o człowieku.~Zadumała się i nagle, położywszy
 5  I,10|     nie stoję na ziemi, ale na człowieku, który jeszcze pochwycił
 6  I,10|  chwili spostrzegłem, że w tym człowieku jest wszystko wielkie: wielka
 7  I,18|    Ignacy otworzył i czytał: ~"Człowieku głupi czy nikczemny! Pomimo
 8 II,2 |      głębokim głosem: ~- Ależ, człowieku siwowłosy, zastanów się,
 9 II,3 |        Czymże on był?... Głupi człowieku, ależ to jest Mesalina,
10 II,4 |    otrzymaniu wiadomości o tym człowieku. ~- Pan wkrótce wyjeżdża? ~-
11 II,5 |   robiły wybuchy namiętności w człowieku, który nieustannie zasłaniał
12 II,6 |    wskazując na Ochockiego. ~- Człowieku, człowieku!... - zawołała
13 II,6 |      Ochockiego. ~- Człowieku, człowieku!... - zawołała Felcia. -
14 II,8 |      jak go tu wnieśli?... Mój człowieku, co mówiliście o krwi? -
15 II,8 |           Czego mi ból robisz, człowieku!... Wtedy dopiero kowal
16 II,9 |       ze wstrętem. Nieszczęsny człowieku! Jeszcze nie zrehabilitowałeś
17 II,11|          Zaraz ją zobaczysz, o człowieku małej wiary! Ażeby zaś lepiej
18 II,17|      uczciwość może pozostać w człowieku, którego wykarmiono albo