Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |  zaczęli przypatrywać mu się ze zdziwieniem i gdy cały ten świat lalek,
 2  I,4 |      nie było wojny - odparł ze zdziwieniem pan Ignacy.~- Ach, tak!...
 3  I,6 |     chwyta ją za rękę i mówi ze zdziwieniem:~- Co tobie, Belciu?...~
 4  I,9 |  Izabela przypatrując mu się ze zdziwieniem.~- Co pani każe - odparł
 5  I,10|      później biegiem, widząc ze zdziwieniem, że i inni robią to samo.
 6  I,17|        zauważywszy z rozkosznym zdziwieniem rumieniec na twarzy panny
 7  I,17| powtórzyła patrząc mu w oczy ze zdziwieniem. ~- Nie byłem, ale... będę... ~-
 8  I,19|   zawołał pan Tomasz z radosnym zdziwieniem. -Wyjdźże do niej, Belciu...
 9  I,19|      patrzyła na niego z lekkim zdziwieniem, jakby widziała go pierwszy
10 II,3 |  wytykać palcami, spostrzega ze zdziwieniem, że już coraz mniej zwracają
11 II,4 |         na książki i z radosnym zdziwieniem spostrzegł egzemplarz poezji
12 II,10|  zdławionym głosem.~Wokulski ze zdziwieniem popatrzył jej w oczy i...
13 II,11|        bal.~Służący rozłożył ze zdziwieniem ręce i rozstawił nogi.~-
14 II,12|       panna Izabela z nieudanym zdziwieniem.~- Powiem ci coś - ciągnęła
15 II,17|        a Wokulski spostrzegł ze zdziwieniem, że i ta mu się podoba.~
16 II,19|         przypatrywali mu się ze zdziwieniem, a subiekci, dziś z wyjątkiem
17 II,19|  przeczytał podany mu list i ze zdziwieniem przypatrywał się ożywionej