Tom,  Rozdzial

 1  I,3 | wyciągnął do mnie rękę i patrząc wzrokiem, którego nie zapomnę, wyszeptał:~-
 2  I,5 |        panien, które pieszczą ją wzrokiem, podziwiają albo jej zazdroszczą.
 3  I,6 |        na nią jakimś szczególnym wzrokiem, ciągle trzymając kartę
 4  I,7 |     heliotropem Mraczewski palił wzrokiem i sztyletował wąsikami dwie
 5  I,9 |        oczy od książki i dziwnym wzrokiem patrząc na Wokulskiego spytała:~-
 6  I,11|      rozstrzelonym i rozmarzonym wzrokiem spytał:~- Wszakże pan myślał
 7  I,13|   rozmyślał Wokulski i spokojnym wzrokiem przypatrywał się Maruszewiczowi.
 8  I,13|      spojrzeniem jak gołąbek pod wzrokiem okularnika. Naprzód nieco
 9  I,16|          na niego jakimś dziwnym wzrokiem, jakby go chciała przeniknąć
10  I,18|   zamienia się we wzrok i słuch. Wzrokiem dostrzega już tylko trzech
11  I,18|       Łęcki toczy dokoła błędnym wzrokiem i teraz dopiero spostrzega
12 II,2 |         i wpatrywała się we mnie wzrokiem o tyle podejrzliwym, o ile
13 II,2 |        jakby chciała mnie spalić wzrokiem i utopić we łzach. Oj! co
14 II,2 |            mówiłem skarciwszy go wzrokiem - jest wprawdzie niedługa.
15 II,2 |      spojrzała na mnie pytającym wzrokiem, alem nic nie odpowiedział.
16 II,8 |       spytał Ochocki z pałającym wzrokiem. ~Coś lepszego. Dobranoc.
17 II,13|   Wąsowska, pogardliwie obwodząc wzrokiem towarzystwo. - Podaj mi