Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |         nie patrząc w lustro i o wpół do siódmej był gotów.~Obejrzawszy
 2  I,2 |     honoru daję, że już musi być wpół do dziesiątej. Letkiewicz
 3  I,2 |        panie Rzecki, że już jest wpół do dziesiątej? Stanął mi
 4  I,13| pożegnanie:~- Jutro wyjedziemy o wpół do ósmej rano.~- Dobrze.~
 5  I,15|          od kwadransa i było już wpół do szóstej. Wokulski włożył
 6  I,17|    ZASIEWÓW I ZŁUDZEŃ~ ~Było już wpół do dziewiątej wieczorem,
 7  I,17| nadspodziewanie długo. Dopiero o wpół do drugiej był w Łazienkach.
 8  I,18|          co to?...~- A tak, że o wpół do ósmej musze być z naszym
 9  I,18|     przekonał się, że - już jest wpół do drugiej. ~- Podły stróż! -
10  I,18|         wstać o szóstej, a on do wpół do drugiej trzyma mnie na
11 II,3 |        przebrał się. Było ledwie wpół do pierwszej. ~"Trzy i pół
12 II,3 |         na zegarek, było dopiero wpół do czwartej. ~"Przeszło
13 II,3 |     nowymi ludźmi i jest dopiero wpół do czwartej!... ~Trapił
14 II,6 |       zapytał. - Miała przyjść o wpół do trzeciej i iść ze mną
15 II,7 |           a później obiad. Około wpół do pierwszej przed pałac
16 II,9 |    baronowej. Tymczasem akurat o wpół do dziewiątej zachciało
17 II,10|          jednały się z Bogiem do wpół do dziesiątej, a ja nieszczęśliwy (