Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |        wiosna, pełna łagodnego światła, żywych kwiatów i woni.
 2  I,5 |      objęciach szeptał on, bóg światła, tajemnice nieba i ziemi,
 3  I,5 |        kroki i tylko tyle było światła, ile go rzucały dwie skąpe
 4  I,8 |   Bardzo zacna kobieta, bardzo światła, ale skutkiem śmierci naszej
 5  I,9 |       głębi kaplicy, w powodzi światła, leżał biały Chrystus otoczony
 6  I,14| topielec, który zwraca oczy do światła na dalekim brzegu, panna
 7  I,17|   prześlizgujące się promienie światła. Tu i owdzie, w przesiąkłych
 8  I,17|         słońce i drzewa, snopy światła i cienie, łabędzie na stawie,
 9  I,19|     dotknąć ręką, a z nadmiaru światła panu Ignacemu zachodziły
10 II,6 |   wierzchołków drzew, na snopy światła, które przepływały między
11 II,9 |       się u niego dniem i nocą światła, a w mieszkaniu słychać
12 II,13|        po koncercie, kiedy bez światła siedziała w swoim pokoju,
13 II,15|       w bufecie zaczęły gasnąć światła i ziewający kelner zamknął
14 II,15|        gałązki. Nie było nawet światła, tylko półmrok. Wokulski
15 II,15|     Wtem z daleka zobaczył dwa światła, powoli zbliżające się w
16 II,17|      słaby blask fosforycznego światła, potem stał się różowym...
17 II,17|        kurz, nasycony potokami światła był piękny.~Największą jednak