Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |      piękne paznogcie i czasami rzuca okiem na okolicę...~Wtem (
 2  I,6 |   patrzy jej w oczy i karty nie rzuca. Więc może... Ach!...~Panna
 3  I,10|    zakonkludował dychawiczny. - Rzuca się w prawo i w lewo, sklepu
 4  I,10|     niepokoi. Widzę, że od roku rzuca się na jakieś po prostu
 5  I,13|         Wiedział, że śmierć nie rzuca się na odważnych; staje
 6  I,13|         żony, jak żona mdleje i rzuca mu się na zakrwawione piersi...
 7  I,18|      się jak nędzarz... A teraz rzuca w błoto dziesięć tysięcy
 8  I,19|          dla jej ulubieńców nie rzuca się w błoto pięćdziesięciu
 9 II,3 |       Dobrze, ale za co? ~Suzin rzuca się na fotel, opiera ręce
10 II,3 | szczęście, jest obok kawiarnia. Rzuca się na krzesło, tuż przy
11 II,3 | przednim "Figaro". Wokulski tej rzuca dziesięć franków, temu franka,
12 II,10|         ta lafirynda, i jeszcze rzuca cień na mój zakład... Mówi,
13 II,10|      drzwi, nie zdejmując futra rzuca się na fotel i mówi:~- Wiesz
14 II,10|        to wreszcie na nią jedną rzuca się ludzka podłość!~- Dobrze
15 II,17|       rozporządziwszy majątkiem rzuca się... To jest: strzela
16 II,19|       bez dyspozycji, po prostu rzuca ją w błoto, ten jest albo
17 II,19|  komórki, tak ten gatunek ludzi rzuca się do wielkich idei i niezwykłych