Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |        głęboko wyrzynały mi się w pamięci, ale dopiero późniejsze
 2  I,3 | występkiem jak kradzież. Za mojej pamięci przewinęło się przez nasz
 3  I,6 |         jaśniejszej prążki. W jej pamięci znowu odżyła sprawa kwesty
 4  I,8 |       zmęci;~I nie masz godów ich pamięci,~I nie masz bólów ich wspomnienia.~
 5  I,10|   Nabijałem broń i strzelałem bez pamięci, trochę zniżając karabin
 6  I,11|        ale owe "ha!" utkwiło mu w pamięci. W każdym razie był pewny,
 7  I,15|      stróżów, dorożki pędziły bez pamięci albo zatrzymywały się bez
 8 II,3 |        stamtąd, nie miej ty nawet pamięci. Ty to potrafisz, Stanisławie
 9 II,3 |          listownie.~- Polecam się pamięci - odparł gość. Wstał z krzesła
10 II,9 |        niż pan, bo nieraz świętej pamięci Hopfer robił u mnie przez
11 II,9 |        dwa nie wierzyłbym własnej pamięci, że mogło zdarzyć się ćoś
12 II,10|        niebo, bo wtedy staje mi w pamięci mój mąż nieboszczyk jak
13 II,10|      chwili tak żywo stanęły mi w pamięci młode lata; że mimo woli
14 II,13|          szybko zaciera się w jej pamięci.~Prawie w tydzień po koncercie,
15 II,17|           wzruszeniem odświeżał w pamięci: Żywot św. Genowefy, Różę
16 II,17|        Tym razem śmiało wywołał w pamięci obraz panny Izabeli; śmiało
17 II,19|           obraz zacierał mu się w pamięci tak nieodwołalnie, iż w