Tom,  Rozdzial

 1  I,13|         plecami, więc nie wiem o niczym. Dziś dopiero przychodzi
 2  I,14|  zamkniętymi oczyma nie myśląc o niczym; potem przyszły jej do głowy
 3 II,1 |     dałbym sobie uciąć, że Stach niczym więcej nie zajmuje się,
 4 II,3 | obojętność i nie interesował się niczym; nawet tym, że jego sąsiad
 5 II,3 |        prawie szczęśliwy. Śpi, o niczym nie myśli, o nikim nie pamięta,
 6 II,6 |        lipowej alei nie myśląc o niczym. Zdawało mu się, że przyjechał
 7 II,7 |       być wrogiem tych, którzy w niczym mi nie szkodzą. Sądzę tylko,
 8 II,9 |         ze śledziem, spełznie na niczym, Wokulski wstał z krzesła
 9 II,9 |       hańbisz się nowymi. Dziś o niczym więcej nie mówi całe miasto,
10 II,12|          części biedaków, którzy niczym odwdzięczyć się jej nie
11 II,13|           ale jak się rozwydrzy, niczym diabeł."~Tymczasem na początku
12 II,13|          spokojnie, nie myślał o niczym i tylko ciekawie przysłuchiwał
13 II,13|        nigdzie, nic nie czuć i o niczym nie myśleć. W iluż ja miejscach
14 II,15|       przez pole nie ograniczone niczym, pod ogromnym sklepieniem
15 II,15|             Więc znowu ma zostać niczym, i to w chwili, kiedy ów
16 II,17|          odprawił interesantów z niczym.~Potem przyszła druga fala
17 II,17|       Tego dnia nie zajmował się niczym, a w nocy miał dziwny sen.~