Tom,  Rozdzial

 1  I,7 |        Dama siedząca na krześle zwróciła się do kandelabrów, dwie
 2  I,9 |         ruch na środku kościoła zwróciła się do służącego:~- Idźże,
 3  I,9 |        jaskrawym kapeluszu. Gdy zwróciła oczy na oświetlony grób,
 4  I,9 |           Siądźże, proszę cię - zwróciła się do Wokulskiego.~A gdy
 5  I,12| rzewność. Klaczka w przechodzie zwróciła się do Wokulskiego wąchając
 6  I,13|  niespodziankę...~Panna Izabela zwróciła się do niego z uśmiechem.~-
 7  I,17|      nie chce stracić majątku - zwróciła się do Wokulskiego - niech
 8 II,1 |      jakiś Wokulski?... Jasiu - zwróciła się do męża - dlaczego ten
 9 II,2 |     syknęła baronowa. Następnie zwróciła się do nas: ~- Czego pan
10 II,2 |    dzień wylewasz... ~- Panie - zwróciła się do mnie - przyjmę wszystko,
11 II,6 | Wokulski powoli zjechał z góry, zwróciła do niego konia i zawołała
12 II,9 |   twarzy. Aby ukryć wzruszenie, zwróciła się z uśmiechem do córeczki
13 II,10|    jakby abecadło... Heluniu! - zwróciła się do dziecka - a nie ma
14 II,10|       Nowego Roku.~- A czy pani zwróciła należność?~- Ach!... - westchnęła
15 II,10|            Słyszysz, Helenko? - zwróciła się do córki pani Misiewiczowa
16 II,10|         tej operacji, następnie zwróciła się do matki mówiąc półgłosem:~-