Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |      dźwięki fortepianu. Gdy weszli tam, uderzył go szczególny
 2  I,9 | zabawy.~Minęli i ten pokój i weszli na schody.~- Ot, widzisz -
 3  I,11|  nawet - gubienia kapelusza.~Weszli na wzgórze, skąd widać studnię
 4  I,12|     Wokulski z Maruszewiczem weszli tam, odbywała się lekcja
 5  I,12|      opłacił.~- Trudna rada.~Weszli do stajenki widnej jak pokój,
 6  I,16|      panną Izabelą gabinet i weszli do salonu. Ona z gracją
 7 II,3 |     kilkanaście kroków dalej weszli do podobnego zupełnie saloniku:
 8 II,4 |   Jakże on mnie złapał!..." ~Weszli na drugie piętro do salonu
 9 II,8 |  mogę uwierzyć w ich potęgę.~Weszli na polankę zamkniętą wzgórzami,
10 II,10|      pod jenerałem Robertsem weszli do Kabulu. Pewnie sos Kabu1
11 II,10|    Wokulski, a za nim sędzia weszli do sali.~Serce mi uderzyło
12 II,12|     panna Izabela.~Do salonu weszli dwaj bardzo eleganccy młodzi
13 II,12| subtelnym sposobem mówienia. Weszli rzędem, jeden obok drugiego;
14 II,17|       Minęli bramę, schody i weszli do mieszkania.~- A ja w
15 II,19|    towarzystwie Maruszewicza weszli do mieszkania Rzeckiego.
16 II,19|    zwłoki.~Za nim na palcach weszli inni.~- Straszna rzecz! -