Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |           ona zaś (niech spoczywa w spokoju) zostawszy wdową oddała
 2  I,5 |        Odtąd serce jego nie zaznało spokoju.~Prawie w tym samym czasie
 3  I,6 |             na twarzy córki od jego spokoju. Uśmiechnął się.~- Bankierskie
 4  I,7 |           obchodzi; gnijcie sobie w spokoju!"~Znowu dodał jedną kolumnę
 5  I,15|            czuł, że jakoś więcej ma spokoju i odwagi. ~"Więc przypuśćmy -
 6  I,17|      wydobędę go z długów." Uczucia spokoju i niezachwianej pewności
 7  I,18|             i majątku i niezatruwaj spokoju zacnej damie, która w nieutulonym
 8 II,6 |   wystarczyło? ~- Zostawiłabym go w spokoju i odeszłabym. ~Ale pierwej
 9 II,7 |          może lepiej zostawić ich w spokoju. Podobno szczęśliwi nie
10 II,8 |           jednak przyszła nowa fala spokoju i Wokulski znowu dziwił
11 II,11| rozdrażniony i lepiej zostawić go w spokoju. Zajdź pan lepiej do mnie
12 II,11|             inaczej nie będzie mieć spokoju do końca życia.~- I one
13 II,12|            tonem niezwykłego u niej spokoju. - Prezesowa bardzo lubi
14 II,17|          serce jakaś wielkość pełna spokoju. I dziwił się, że on, który
15 II,17|             Stawskiej nie dawały mu spokoju. Rozumiał, że coś trzeba
16 II,17|             prezesowej nie dałby mi spokoju... Od dzisiejszego dnia