Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |       cierpię...", i że tylko on słyszy i rozumie jej skargi. A
 2  I,12|  powiedział sam pan Szymanowski, słyszy pan? Nu, a oni mnie dzisiaj
 3  I,13|         Zdawało mu się, że wciąż słyszy niemiły głos barona:~"Cieszę
 4  I,18|      ksiąg i kantorka, gdy nagle słyszy rozpaczliwy krzyk. ~To jakiś
 5  I,18|  warszawskimi pyłami. Pan Ignacy słyszy świergot wróbli i nieustanny
 6  I,18|  dwadzieścia tysięcy... ~- O!... słyszy pan, panie mecenasie?... -
 7  I,19|          na wystawę. Koniecznie, słyszy pan?... koniecznie namawia
 8 II,2 |       zerwała się z kanapy.~- O! słyszy pan? - rzekła wskazując
 9 II,3 |     zdawało się, że w poczekalni słyszy szelest kobiecej sukni.
10 II,6 | Wokulskiemu przywidziało się, że słyszy za sobą cichą rozmowę. ~-
11 II,9 |          myślę jednak, że on sam słyszy ich i czyta więcej aniżeli
12 II,10|     prawdy. A pani oskarżycielka słyszy, co jest?...~Baronowa spuściła
13 II,13|       Całe szczęście, że nas nie słyszy nikt obcy.~Pani Stawska
14 II,15|         i melancholijnym dźwięku słyszy całą orkiestrę wygrywającą
15 II,15|      smutku.~Byłby przysiągł, że słyszy taką orkiestrę, i znowu
16 II,17|       czuje zapach jej ciała, że słyszy spazmatyczny śmiech, i w