Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |    niemiły; na najniewinniejsze słówko marszczył się jak zbój...
 2  I,10|         rozumie się... Szepnęła słówko, takie... nieduże słóweczko
 3  I,13|        dotknął jego ramienia.~- Słówko, panie baronie - rzekł.~-
 4  I,13|        Panie Wokulski, proszę o słówko na osobności...~Oparł się
 5  I,14|       nie ustąpił... Lecz jedno słówko jej, panny Izabeli, pokonało
 6  I,14|      energicznego przyjaciela."~Słówko "przyjaciel" nie podobało
 7  I,16|         szepnąć jakieś gorętsze słówko; przekonałby się, że ona
 8  I,17| Wokulski podnosząc go. - Jeżeli słówko powiesz komu o naszym układzie,
 9 II,4 |       Piotrowiczu, powiem jedno słówko, chcesz?.. ~- Proszę cię. ~-
10 II,7 |       umizga się, błaga o dobre słówko, o uścisk ręki?... Nie,
11 II,8 |      jedno nic nie znaczące jej słówko rozproszyło wszystkie jego
12 II,8 |   Umilkł i chciał odchodzić. ~- Słówko - rzekł Wokulski. - Kiedy
13 II,9 |          Ach, pan Rzecki!... Na słówko...~Weszliśmy za szafy.~-
14 II,12|       panny Pantarkiewiczówny i słówko pani z de Ginsów Upadalskiej
15 II,17|  dobrane towarzystwo.~- Jeszcze słówko - rzekła pani Wąsowska powstając. -
16 II,19|      Mógłby jednakże Stach choć słówko napisać... Bo licho wie,