Tom,  Rozdzial

 1  I,9 | Dziękuję ci, panie Wokulski, za pamięć i proszę, ażebyś przyszedł
 2  I,9 |      koło żałobne roztoczy,~Tak pamięć o mnie: im dalej ucieka,~
 3  I,11|        jedna kobieta, a w tobie pamięć o niej, czymże byś został?...
 4 II,2 |       tak wstrętnego domu przez pamięć dla dziecka, której nic
 5 II,3 |     siły opuszczają go, a nawet pamięć. Stoi na przecięciu się
 6 II,3 | wszystko, co mu przychodziło na pamięć, jest złudzeniem, jakimś
 7 II,4 |         się, biegnę, składam na pamięć wyrazy, którymi mam złorzeczyć
 8 II,6 |   Wpiłabym mu się tak w serce i pamięć, że nawet w grobie nie zapomniałby
 9 II,6 |         którą od dawna umiem na pamięć. Naturalnie, taki człowiek
10 II,6 |         mu się pani w serce i w pamięć tak, ażeby pani nawet w
11 II,7 |    jestem obowiązany za łaskawą pamięć. A pani hrabina? ~- Ciocia
12 II,12|       żył, nie zasługuje na jej pamięć. Nareszcie Rzecki a każdą
13 II,13| argumenta, że zwątpił we własną pamięć i odparł:~- Może być...~
14 II,14|       rubli długów, jeżeli mnie pamięć nie myli. Ale to są procesy
15 II,17|     historię dnia wczorajszego; pamięć i logika dopisywały mu.~"
16 II,19|  dziękujemy wielmożnemu panu za pamięć o nas i za te pięćset rubli,