Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |      tę stronę zwrócisz swoje oko,~Przybliż się i rozważaj
 2  I,6 |  nawłóczy igły i szyje wciąż. Oko jej przebiega od wzoru do
 3  I,10|    Stopniowo dym opadł. Gdzie oko sięgło, widzieliśmy w rozmaitych
 4  I,10|       że mam na nich zwrócone oko, ile razy przyszli do sklepu,
 5  I,11| dzikowi, pierś upadam do nóg, oko bystre... Ten by nie ustał
 6  I,12|       słoma. Pomimo to bystre oko dyrektora dojrzało jakąś
 7  I,13|       do czasu przysuwał bądź oko, bądź ucho do dziurki od
 8  I,15|       rozmaitych godzinach, a oko, panie, mam na te rzeczy...
 9  I,17|      sługa przykładał kolejno oko i ucho do dziurki od klucza,
10  I,18|   Brudny pudel otwiera jedyne oko, jakie mu pozostało, i snadź
11 II,1 |    kąsek - mówiła gospodyni. -Oko ładne... (choć zdaje mi
12 II,1 |    Wokulski: Wyprostował się, oko nabrało blasku, głos siły... ~
13 II,2 |  baronowej zaś obeschło jedno oko, lecz jeszcze płakała drugim,
14 II,3 |     że jej nie dojrzy ludzkie oko, a tak gorzka, że mogłaby
15 II,17|       za Fizjognomia... co za oko... Dziś dopiero poznaję
16 II,19|       Towary, lubo pokaźne na oko, były liche, choć zarazem