Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |      zamknięte), podniosłem je nieznacznie i zjadłem. Chciałem właśnie
 2  I,6 |   śmiesznymi, że myśląc o nich nieznacznie wzruszyła ramionami.~Dręczyły
 3  I,7 | Wokulski znowu wpadł w zadumę. Nieznacznie spojrzał na Mraczewskiego
 4  I,13|       przyjemny młody człowiek nieznacznie mrugając okiem, bo jeszcze
 5  I,13|      jasne spojrzenie. Śledził nieznacznie fale przebiegające po obliczu
 6  I,17|     ukłonił się, panna Izabela nieznacznie ściągnęła brwi, a pan Tomasz
 7  I,18|  teatrze... - mruknął Oberman, nieznacznie wzruszając ramionami. ~W
 8  I,18|        na zniszczonego Żydka i nieznacznie mruga na okazałego pana,
 9 II,1 |   poczęła się malować... Zrazu nieznacznie, potem coraz energiczniej
10 II,8 |      na dnie serca drażniła go nieznacznie. ~Przy śniadaniu zdawało
11 II,8 |        panią... ~Panna Izabela nieznacznie otarła łzę... Wokulski nie
12 II,11|  zmiarkował, bo uśmiechnął się nieznacznie i wyszedł do swojego oddziału.
13 II,12|        do niego.~Pani Wąsowska nieznacznie przygryzła usta.~- Będziecie
14 II,12|      głosie.~Pani Misiewiczowa nieznacznie przeżegnała się. Wokulski
15 II,13|    Wtedy niech pan wywoła mnie nieznacznie przez służącego, a już ja
16 II,17|        i roześmiał się do niej nieznacznie, a ona tak zbielała jak