Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |     słychać turkotu dorożek, gdyż dorożki stoją. Dorożkarze opuściwszy
 2  I,6 |       słychać turkot... To turkot dorożki na ulicy?... Nie, to turkoczą
 3  I,8 |        Snuli się ludzie, jeździły dorożki, sklepy otwierały gościnne
 4  I,9 | dostojeństwa. Były tam eleganckie dorożki obsługujące złotą młodzież
 5  I,9 |      obsługujące złotą młodzież i dorożki zwyczajne, wzięte na godziny
 6  I,9 |   Środkiem Alei wciąż toczyły się dorożki i powozy. W jednym Wokulski
 7  I,10|    Patrzyłem, jak raz wysiadała z dorożki, i powiem, że mi się gorąco
 8  I,10|        wyciągać do numeru albo do dorożki. Wreszcie odnalazłszy doktora
 9  I,11|         kilka tygodni:" Wszystkie dorożki są zajęte, wszyscy posłańcy
10  I,13|           patrzył na drugą stronę dorożki; pan Ignacy ze swoją wieczna
11  I,15|       wzniecony miotłami stróżów, dorożki pędziły bez pamięci albo
12  I,18|          po mieście, a ja na same dorożki wydałem dwa złote i groszy
13  I,18|    zwrócił mu pieniądze wydane na dorożki, ale jeszcze na własny koszt
14  I,18|           sklepu?", i że z każdej dorożki wyskoczy który, z "panów"
15 II,14|      cicha, zirytowana.~Na turkot dorożki, zatrzymującej się przed
16 II,17|          uciekł z parku, wpadł do dorożki i z zamkniętymi oczyma zajechał