Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |    Izabela siedziała na szezlongu blada, z zaciśniętymi rękami.~-
 2  I,7 |         wsunęła rękę i - drżąca i blada - dotknęła tygrysiego ucha.~
 3  I,7 |    siedział Wokulski. Była bardzo blada. Zdawało się, że widok tego
 4  I,19|  rozbijasz, panie kamerdyner?... ~Blada z gniewu panna Izabela biegła
 5  I,19|       Czytając panna Izabela była blada jak papier. Podniosła się
 6  I,19|        panna Izabela. Była trochę blada, ale tym piękniejsza. Przywitał
 7 II,4 |         jakby dwie gwiazdy. Jedna blada, ale niezmienna - to był
 8 II,6 |     stangreta, a jego narzeczona, blada z trwogi, jedną ręką chwyciła
 9 II,6 |       tylko widziano, że ona była blada, on miał wypieki na twarzy.~
10 II,7 |           Ewelina upadła na ławkę blada i zmęczona, a baron wdzięczył
11 II,8 |    spojrzała na Wokulskiego. Była blada i wzruszona. ~- Co to za
12 II,10| przyjemnej powierzchowności, taka blada, tak zawsze czarno ubrana,
13 II,10|      awantura! Pani Stawka siedzi blada na stołeczku, a pani Misiewiczowa
14 II,10|           pani Stawka była bardzo blada, lecz zdecydowana, pani
15 II,14|        swym rozległym mieszkaniu, blada, cicha, zirytowana.~Na turkot
16 II,16|      byłem rozmarzony, a ona taka blada, z takimi smutnymi oczyma,