Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |       rumieńce.~- Jużeś o mnie zapomniał, stary?... - cicho i powoli
 2  I,7 |        trzy czwarte... Już pan zapomniał!...~- Pani, są rzeczy, których
 3  I,9 |        murował pałace, ale już zapomniał o modlitwie i z domów bożych
 4  I,13|        wyścigiem, że na chwilę zapomniał o pannie Izabeli. Sekundy
 5  I,16|   Warszawy i o tym, że jej nie zapomniał, wzruszyła pannę Izabelę.
 6 II,1 |        Wokulski tak dalece już zapomniał o sprawach ogólnych, o polityce,
 7 II,6 |    który by nawet w grobie nie zapomniał o pani. Otóż, o ile ja znam
 8 II,6 |        pani nawet w grobie nie zapomniał!... - wybuchnął Wokulski. -
 9 II,8 |        wątpić, że w tej chwili zapomniał o pannie Izabeli. ~- To
10 II,8 | Izabelę idąca w stronę stawu i zapomniał o wszystkim. ~Na drugi dzień
11 II,8 |   Wąsowskiej z Ochockim, który zapomniał o swych latawcach i przełożywszy
12 II,13|   grzmot oklasków. Potem znowu zapomniał, gdzie jest, ale za to doskonale
13 II,19|   między nami, że Szprot nawet zapomniał, jak wyglądasz, a ja pomyślałem,
14 II,19|   dawny Wokulski. Ten nowy zaś zapomniał nie tylko o pańskich interesach...
15 II,19|        rana, wzburzony tak, że zapomniał włożyć krawata na szyję.~-