Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |     twierdzili jak najbardziej stanowczo, że choć Napoleon I umarł
 2  I,7 |     jej kilka innych pudełek - stanowczo zsuną się z rączek...~-
 3  I,8 |        Około siódmej sklep już stanowczo wyludnił się, subiekci rozmawiali,
 4 II,2 |       do odejścia. ~- Więc pan stanowczo nie zapłaci komornego? -
 5 II,2 |  nikomu nie odstąpię - odparła stanowczo - gdyż jestem pewna, że
 6 II,2 |        Heluniu - rzekła babcia stanowczo - idź do swojej lalki i
 7 II,4 |      obłąkać zdrowy rozsądek i stanowczo wyrzekli się doświadczeń. ~-
 8 II,4 |        kilka lat. ~Zatem Geist stanowczo nie otumanił mnie" - pomyślał
 9 II,9 | pewności nie wyraziłby się tak stanowczo, nawet przede mną.~Dziś
10 II,11|       prostą i rozsądną, ażeby stanowczo rozmówić się ze Stachem
11 II,13|    tajemnicy), że Wokulski już stanowczo zerwał z Łęckimi...~- Czyby
12 II,14|       sobie strzel!...~Nie, ja stanowczo nie mam szczęścia!... Oto
13 II,15|  zabezpieczyć jej przyszłość i stanowczo dowiedzieć się o jej mężu.~"
14 II,17|  jeszcze nic... Bo tenże baron stanowczo rozwodzi się ze swoją ubóstwianą
15 II,19|       ręku, gdyż w listopadzie stanowczo muszę wyjechać za granicę.