Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |       bogaci, ale starzy.~Teraz spostrzegła panna Izabela, że w wielkim
 2  I,14|   pierwszy dzień Wielkiejnocy i spostrzegła, że on o całą głowę przerasta
 3  I,14|    parweniusz?...~Teraz dopiero spostrzegła panna Izabela, że Wokulski
 4  I,19|   sypialni, kiedy weszła córka. Spostrzegła, że ojciec wygląda bardzo
 5 II,5 |         panie, pomyślał: ledwie spostrzegła to, raz na zawsze zabroniła
 6 II,6 | Wokulski patrzył na narzeczoną. Spostrzegła to, odpowiedziała mu pogardliwym
 7 II,6 |  Wokulski... - mówiła panienka. Spostrzegła się jednak i zarumieniona
 8 II,7 |       Panna Izabela nie patrząc spostrzegła to i mówiła dalej~- Nareszcie
 9 II,10|   dziwactw, jest zacna kobieta. Spostrzegła, że mi smutno bez Heluni,
10 II,12|         jej ojca i w rezultacie spostrzegła, że każdy z nich ma albo
11 II,12| nietaktu - pomyślał Wokulski. - Spostrzegła, że ten Starski wydaje mi
12 II,12|      zwierzyć, pani Stawska nie spostrzegła zmiany w postępowaniu pani
13 II,13|         panna Izabela nawet nie spostrzegła Wokulskiego. Potem usiedli
14 II,13|        Izabela nie bez wyrzutów spostrzegła, że Apollo zaczyna być podobnym
15 II,15|  otwartymi oczyma. W tej chwili spostrzegła w nim coś zupełnie nowego