Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |    zaniepokoić rodzinę, a potem śmiać się...~- Za cóż chciałby
 2  I,7 |   dlatego podoba się kobietom."~Śmiać mu się chciało i ze spojrzeń
 3  I,10| odpowiedział mi Wokulski - a my śmiać się będziemy ze wszystkich
 4  I,15|           Cóż to za upokorzenie śmiać się z triumfów jakiegoś
 5  I,18|   przekonasz się, że nie należy śmiać się ze snów... Są rzeczy
 6 II,1 |        na swej lasce zaczął się śmiać w sposób, który aż zwracał
 7 II,4 |    dlaczego Mickicwicz, zamiast śmiać się i swawolić jak francuscy
 8 II,6 |       rozumiem, Felu, jak można śmiać się w takiej chwili - odezwała
 9 II,6 |            Dlaczego nie mam się śmiać?... Cóż mogło stać się złego?.,.
10 II,9 |          Hę! Hę! hę... - zaczął śmiać się adwokat. - Któż by inaczej
11 II,10|         surowo zapowiedział, że śmiać się nie wolno i że każdy,
12 II,11|         kuflu, więc zaczyna się śmiać i mówi :~- Phy! ja się przeżegnam,
13 II,12|        Pani Stawska zaczęła się śmiać.~- O, ja i święta!... -
14 II,15|           myślał - nie umie ani śmiać się, ani patrzeć inaczej.
15 II,17|     patrzył na fałdy jej sukni, śmiać mu się chciało i z panny