Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |     oczyma zaspanymi, ziewający, obojętnie całował stryja w ramię i
 2  I,7 |       powstał z krzesła i odparł obojętnie:~- Jestem do usług.~- Wszakże
 3  I,13|          klacz. Przyjęła go dość obojętnie, ale była zdrowa, a pan
 4  I,13|  zbliżyli się do ich powozu, ale obojętnie przyjęci przez pannę Izabelę
 5  I,18|     zaraz wyszedł i pożegnał ich obojętnie. ~- Dlaczegożeś nie przyjął
 6  I,18|         na scenie, panna Izabela obojętnie oglądała się po sali albo
 7  I,19|     rozumiem - rzekł pan Ignacy, obojętnie rzucając list na stół. -
 8 II,7 |             Pani Wąsowska bardzo obojętnie słuchała o majątku, o wdowieństwie
 9 II,7 | sposobność, zachowuje się bardzo obojętnie. Uderzyło go zaś, że gdy
10 II,8 |     sądzi? - odpowiedziała dosyć obojętnie panna Izabela. - Może być...
11 II,10|          przyjął awizację bardzo obojętnie, więc i ja nabrałem otuchy.~
12 II,11|      przez parę tych dni schudł. Obojętnie przywitał się z naszymi
13 II,17|       Ale obecni zachowywali się obojętnie, z góry wiedząc, co nastąpi
14 II,17|        dorożkę; na ludzi patrzył obojętnie i nie doznawał przykrości
15 II,17|           Przeszedł nad stawem i obojętnie przypatrywał się czółnom