Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |  zwrócił na siebie uwagę osób najwyżej położonych; miewał bardzo
 2  I,12| wyścigowa - głupstwo... Wydam najwyżej tysiąc rubli, z których
 3  I,12|    zapewne nie będzie, kupimy najwyżej za sześćdziesiąt tysięcy
 4  I,12|    pani Krzeszowska, postąpię najwyżej parę tysięcy. Wybacz pan,
 5  I,13|     że praca ta rozejdzie się najwyżej w kilkunastu egzemplarzach,
 6  I,14|     kuchni. Taki człowiek, co najwyżej, mógł by być dobrym doradcą,
 7  I,14| Wokulskiego za próg salonu... Najwyżej do gabinetu pana, gdyby
 8  I,19|       może czekać z tą sprawą najwyżej kilka dni. ~- Cóż Suzin?... -
 9  I,19|       tysięcy rubli procentu. Najwyżej trzy tysiące, i to na niepewnej
10  I,19|    ludzi kompetentnych, że co najwyżej wart jest siedemdziesiąt
11  I,19|     zyska na drugim. - Ja, co najwyżej, mogę mu tego nie brać za
12 II,7 |    wnukowi oświadczyła, że co najwyżej zapisze mu tysiąc rubli
13 II,8 |   zabawi na wsi? - spytał. ~- Najwyżej miesiąc. ~- Miesiąc!... -
14 II,10|       Nie, przecie nie sześć, najwyżej cztery... Helunia bawi się
15 II,13|  przyszło jej do głowy, że co najwyżej narażał się na opuszczenie