Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |          słówka, ani nawet iskry nadziei...~Pan Ignacy poruszył się
 2  I,5 |    wiersze, mogli kochać się bez nadziei i uwieczniać wdzięki swoich
 3  I,7 |      trzy czwarte, będę służył w nadziei, że niebawem znowu zaszczyci
 4  I,7 |       bez tych żalów, rozpaczy i nadziei... Głupie życie!... Po ziemi
 5  I,16|   wstrząsnęła się. Kochać go bez nadziei - to dosyć...Kochać i czasami
 6 II,8 |      zostawiając mi nawet cienia nadziei... ~- Może czas to zrobi -
 7 II,8 |       kocha; dała mi ledwie cień nadziei, że to może kiedyś nastąpi.
 8 II,9 |       gdzieś na Przylądku Dobrej Nadziei, z jakimiś Zulusami. Tu
 9 II,12|         ku sobie wiele spojrzeń, nadziei i zazdrości.~Pomimo resztek
10 II,13|      poza obręb wszelkich spraw, nadziei, pragnień i że jego życie,
11 II,15|       pozbawiła, nawet ostatniej nadziei... Gdyby w tej chwili zapytano
12 II,16|       Nie masz wprawdzie żadnych nadziei, ale też i nie boisz się
13 II,17|       Interesanci odchodzili bez nadziei; każdy jednak przyznawał,
14 II,19|    obudziły w panu Ignacym iskrę nadziei lub do pewnego stopnia wyjaśniły
15 II,19| Szlangbaum sam go o nie prosił w nadziei, że pan Ignacy umieści swój