Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |     ażeby poświęcać się za całą ludzkość."~" Więc na początek zapomnij
 2  I,10|       tego, czasem myślę, że na ludzkość spada jakiś mrok duchowy,
 3  I,17|    nareszcie - cały kraj i całą ludzkość. Zdawało się Wokulskiemu,
 4 II,1 |          które od wieków gniotą ludzkość, są rezultatem pedagogiki
 5 II,1 |    poświęcenia sam jeden zbawił ludzkość?... O ileż więc świat by
 6 II,4 |        jakimi roi się tak zwana ludzkość... A to znasz? - dodał. ~-
 7 II,4 |        mówił Geist. - Tak zwana ludzkość, mniej więcej na dziesięć
 8 II,4 |       krzemiennej. Na taką tedy ludzkość w biegu wieków spadały rozmaite
 9 II,12| otrzeźwić z mrzonek.~"Co mi tam ludzkość! - mówił wzruszając ramionami. -
10 II,12| wzruszając ramionami. - Za całą ludzkość i za całą przyszłość świata,
11 II,13|    jakiemu od tylu wieków ulega ludzkość. Dzicy boją się piorunu,
12 II,13| wielkiego wynalazku, który może ludzkość przemienić. Kto wie, czy
13 II,17|     sobie Geista i jego słowa:~"Ludzkość składa się z gadów i tygrysów,
14 II,18|        plan, wedle którego cała ludzkość posuwa się ku lepszemu,
15 II,18|       jest dziełem przypadku, a ludzkość czy nie idzie tam, gdzie