Tom,  Rozdzial

 1 II,8 |          sprytny hultaj, trochę kowal, trochę stolarz, więc może
 2 II,8 |     przyszedł tu do zamku młody kowal z Zasławia. Stanął nad potokiem
 3 II,8 |      usuwa się kamień, a mój ci kowal widzi wory pieniędzy, misy
 4 II,8 |      mówił dziaduś, śliczna, że kowal stanął słupem. Spała se
 5 II,8 |        nad jej strapieniem.~Już kowal chciał wejść do podziemiów;
 6 II,8 |        potoku. Od tego dnia mój kowal nie mógł sobie miejsca znaleźć
 7 II,8 |         A powiedzcież mi - mówi kowal - jak poznać, że człowieka
 8 II,8 | pamiętaj. ~Dwa miesiące chodził kowal do potoku, a na tydzień
 9 II,8 |       kamień odsunął się, a mój kowal z siekierą w garści skoczył
10 II,8 |        się między nogi, a kiedy kowal ciapnął go, wąż zaczął płakać
11 II,8 | skrzywdzić. Bo widzieli, że się kowal nie boi, zaś przed nie bojącym
12 II,8 |        Dobrał się nareszcie mój kowal do złotego łóżka, gdzie
13 II,8 |     człowieku!... Wtedy dopiero kowal się zląkł... zatrząsł się
14 II,17|         ten potok, gdzie zginął kowal, i ten kamień, co na nim
15 II,19|      ale matka mówi, że to może kowal nieboszczyk, com o nim wielmożnemu