Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |            taki stan umysłu, w którym człowiekowi wydaje się, że jego rozproszone
 2  I,9 |          świecą się policzki, młodemu człowiekowi koniec nosa, a pannie Izabeli
 3  I,11|               nicość złożyć na ofiarę człowiekowi ostatecznie takiemu jak
 4 II,1 |              mieszkanie tak dzielnemu człowiekowi, jak Wokulski... Potem dodała,
 5 II,4 |             co, lekko licząc, jednemu człowiekowi zabrałoby dwadzieścia lat
 6 II,4 |               nawet innemu solidniemu człowiekowi przewróci mózgi. Baw więc
 7 II,6 |       spróbuje. ~- Felu, powiedz temu człowiekowi, że z nim nie rozmawiam -
 8 II,6 |               zatruwać życie jakiemuś człowiekowi, którego zapewne dziś jeszcze
 9 II,9 |               trudno dawać taki tytuł człowiekowi, od którego już wszyscy
10 II,10| chrześcijański obowiązek i powie temu człowiekowi, jak jestem dla pani życzliwa...~
11 II,11|      obowiązek powinien coś przynosić człowiekowi, gdyż inaczej byłby ofiarą,
12 II,14|            tylko pozwolić, toby zaraz człowiekowi kołki na łbie ciosali...
13 II,15|           bolało.~"Nie wiedziałem, że człowiekowi może ciężyć własna dusza..."-
14 II,17|            chwili:~- Czy możesz wyjąć człowiekowi jego mózg i włożyć na to
15 II,19|               jakie domysły snują się człowiekowi po głowie!..."~Przykuty