Tom,  Rozdzial

 1  I,13|      ukłony.~- Rzeczywiście, awantura! - rzekł zmartwiony pan
 2  I,18|       jedzie na licytację... Awantura!...~Budzą się w nim jednak
 3  I,19|     że gardzi nim..: słowem, awantura!... Pięćdziesiąt tysięcy
 4  I,19|      Stanisławie (bo to cała awantura!), ktoś w marcu wykupił
 5 II,9 | teraz już na dobre zajmę się awanturą pani Stawskiej i opowiem
 6 II,10|    tych dam... A, znowu cała awantura! Pani Stawka siedzi blada
 7 II,11|    to może być kiedyś głupia awantura. Tak nas duszą, tak nas
 8 II,11|      wielbiciele... czekają.~Awantura - ciągnął Szuman, precz
 9 II,11|  zmarnowali.~- Będzie kiedyś awantura z tymi Żydami - mruknąłem.~-
10 II,11|  góry Maleski.~Na dziedzińcu awantura. Baby (ile, że niejedna
11 II,12|      niej nie myśli. Tu jest awantura!... Ha, trzeba coś poradzić."~
12 II,16|    lat z Żydami będzie jakaś awantura.~- Za pozwoleniem - mówię -
13 II,16|  dopiero za kilka lat będzie awantura z Żydami?... Uspokój go
14 II,17|   zapalając podane cygaro.~- Awantura! - mruknął Wokulski.~- Żadna
15 II,17|    mruknął Wokulski.~- Żadna awantura - prawił Szuman. - Człowiek