Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |         stolika wielki klucz i, trochę zgarbiony, uroczyście otwierał tylne
 2  I,4 |              się do gościa wzruszony i zgarbiony więcej niż kiedykolwiek.~-
 3  I,10|                porządny. Mały, czarny, zgarbiony, zarośnięty, słowem - trzech
 4  I,11|                to!... - wtrącił hrabia zgarbiony.~- T e k!... - potwierdził
 5  I,11|             Bramę przy takich zyskach.~Zgarbiony hrabia wybuchnął:~- Proszę
 6  I,11|             ważne!... - wtrącił hrabia zgarbiony.~- T e k... - szepnął Anglik.~-
 7  I,11|                wiele! - zawołał hrabia zgarbiony.- Raz nauczmy się szanować
 8  I,11|               Lubię takich!... - rzekł zgarbiony hrabia.~- T e k... - dodał
 9  I,11|             Wokulski:~- Jestem - rzekł zgarbiony hrabia i podał mu rękę.~-
10  I,11| pięćdziesięcioma tysiącami rubli mówił zgarbiony hrabia. - Na rok przyszły
11  I,18|                W oddziale tkanin mały, zgarbiony Szlangbaum z czerwonymi
12  I,18|        okazałej tuszy jegomość i jakiś zgarbiony Żyd. Pan Ignacy myśli, że
13  I,18|               Panie dobrodzieju - mówi zgarbiony Żyd - żeby nie to, że pana
14  I,18|            marmurowy i chce wychodzić. Zgarbiony Żyd chwyta go za połę surduta,