Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |     kwaśno.~- Prawda!... - rzekł zamyślony Wokulski. - Nie widziałem
 2  I,11|      milcząc. Młody człowiek był zamyślony. Wokulski zirytowany.~Postanowił
 3  I,13|        zaś partii - Wokulski był zamyślony, Rzecki zachwycony odwagą
 4  I,13|        chodzi smutny, Szlangbaum zamyślony. Lisiecki stał się opryskliwszy
 5  I,14| latających...~- Bah! - odmruknął zamyślony kuzynek. - Wokulski jest
 6  I,17|                Tek!... - mruknął zamyślony hrabia. Posiedział jeszcze
 7  I,18|       dobre interesa - odpowiada zamyślony Szlangbaum. ~Nareszcie i
 8  I,19|          skończył już czytanie i zamyślony oparł głowę na ręku, rzekł
 9 II,1 |     klasy. Pociąg ruszył. Doktór zamyślony patrzył na oddalające się
10 II,4 |       Wokulski wstał z krzesła i zamyślony, począł chodzić po numerze;
11 II,7 |      księżyca. Wokulski, głęboko zamyślony, porównywał w duchu dwie
12 II,13|    Pocałował ją w rękę i wyszedł zamyślony.~"Z nami tak nie będzie!..." -
13 II,17|        gorzej...~Wokulski usiadł zamyślony, Rzecki począł mówić:~-
14 II,19|        imię i nazwisko i wyszedł zamyślony.~Wielki był niepokój Rzeckiego