Tom,  Rozdzial

 1  I,10|            zresztą żaden z nas nie wierzy. Ma Staś rację, że zajął
 2  I,13|          skłonności...~- Niech pan wierzy, panie Maruszewicz, że moich
 3 II,4 |          zdrajcą jest ten, kto nie wierzy w pastorów, Bismarcka, w
 4 II,5 |          trudno, człowiek niełatwo wierzy w szczęście. Chcąc ją tedy
 5 II,6 |   Wokulskiego zmienionym głosem:~- Wierzy pan w życie przyszłe? ~-
 6 II,6 |            niebie..." Pan może nie wierzy w to, tak jak i Ochocki;
 7 II,6 |           przyzna, że... czasem... wierzy pan i wcale nie dałby pan
 8 II,6 | przyjacielem i radzić to, w co sam wierzy. On przecież mówi otwarcie,
 9 II,6 |          naiwny, a jaki wspaniały! Wierzy w idealną miłość, z którą
10 II,7 |      demokratą, jak pan, a mimo to wierzy w dobre i złe rasy, tak
11 II,8 |            Jak to, więc i pan w to wierzy? Więc według pana ten las
12 II,8 |           robisz. Jestem za dumna. Wierzy mi pan? ~- Tak!~- Przypuszczam.
13 II,13|   pochwycił się za głowę.~- I pani wierzy temu?~- Nie, ponieważ zapewnił
14 II,17|            siebie... Niech mi pani wierzy, że jest to cud, którego