Tom,  Rozdzial

 1  I,12|   kiełkować coś jakby przesąd. Uważał to za dobrą wróżbę, gdy
 2  I,13|   Patrz! patrz!..." Ale on nie uważał. Stanął na najwyższej ławie
 3  I,13| niepotrzebny szarpie mu ciało. Uważał, że jego klacz nie ma dość
 4  I,17| powracał myślą do Wokulskiego. Uważał za rzecz naturalną, że kupiec
 5  I,18| jeszcze po sali, co Szlangbaum uważał za dalszy ciąg posądzeń
 6 II,3 |  własnymi oczyma, że tu, gdzie uważał się za zupełnie samotnego,
 7 II,6 |     wyraz dziwnej melancholii, uważał pan, jest tak czarująca,
 8 II,8 |       pogoda, ale Wokulski nie uważał na nic, zatopiony w smutnych
 9 II,8 |   goryczy, Wokulski nie bardzo uważał, co się dokoła niego dzieje.
10 II,13|       zmartwiony, że nawet nie uważał na brutalność jego ostatnich
11 II,16|        widział. Nikt nawet nie uważał, że wieczorami sesjonują
12 II,17|     pomiędzy dniem i nocą, nie uważał, ażeby godziny mijały za
13 II,17|       i z obojętną ciekawością uważał, jak szybko owo cierpnięcie
14 II,19|        nie dawał znać o sobie. Uważał to przecież za zwykłe dziwactwo.~"