Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |    Ojciec zerwał się, lecz znowu upadł na poduszki. Tylko wyciągnął
 2  I,10|   patrzyłem, jak dróżnik Wysocki upadł mu do nóg dziękując za przeniesienie
 3  I,13|        do jego pokoju i zmęczony upadł na kanapę, doktór zaczął:~-
 4 II,4 |        próby Wokulski wyczerpany upadł na fotel; Geist pochował
 5 II,6 |          się ze śmiechu, Starski upadł twarzą na kolana pięknej
 6 II,8 | dowcipkował, następnie zadyszany upadł na krzesło, a po chwili
 7 II,11|       dowiaduję się, że MacMahon upadł, prezydentem rzeczypospolitej
 8 II,13|   zmieszała się tak, że wachlarz upadł jej na posadzkę. Ochocki
 9 II,15|          sprawy z tego, co robi, upadł na szyny. Drżał, zęby mu
10 II,16|     słowach odpycha mnie, a gdym upadł przed nią na kolana i przysiągłem,
11 II,17|    pierwsze piętro, że zadyszany upadł na krzesło i z trudnością
12 II,17|       rozwiązaniu spółki.~Książę upadł na fotel.~- Spółka zostanie -
13 II,17|        końcu nad miejscem, gdzie upadł, tworzy się gładkie zwierciadło
14 II,19|      głowę.~"Dlaczego nasz sklep upadł?... - mówił do siebie. -