Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |          w ręku. I dopiero teraz spostrzegłem, że ów kozak widziany z
 2  I,10|         a między nimi gościniec. Spostrzegłem, że na jego żółtym tle ukazują
 3  I,10|      Nagle między owymi badylami spostrzegłem kilka, a potem kilkanaście
 4  I,10|        książeczkę. Jednej chwili spostrzegłem, że w tym człowieku jest
 5  I,15|     nigdy u pana dobrodzieja nie spostrzegłem ani śladu kobiety: przychodzę
 6 II,1 | Ilustrowanym", z opisem!), nagle spostrzegłem, że Stare Miasto jest piękne...
 7 II,1 |      sklepowych, tym bardziej że spostrzegłem butelkę dobrego węgrzyna
 8 II,2 |     płyną mydliny. Dopiero teraz spostrzegłem, że na parterze w dziedzińcu
 9 II,2 |        przyjrzawszy się uważniej spostrzegłem wymalowaną szachownicę i
10 II,2 |     zrobiło; obok szachów bowiem spostrzegłem dwie trupie główki: w jednej
11 II,2 | szlochała rozdzierającym głosem. Spostrzegłem, że rządcy nos czerwienieje,
12 II,2 |         ona jemu. ~Teraz dopiero spostrzegłem, że popielata suknia staruszki
13 II,9 |          w południe. Na podwórku spostrzegłem, że sztory w lokalu Maruszewicza
14 II,10|     sklepu w doskonałym humorze. Spostrzegłem nawet, że przypatruje się
15 II,10|        błysnęły mu oczy. (Nieraz spostrzegłem, że najlepszym lekarstwem
16 II,10|     wykrzyknikiem, ale ja nie... Spostrzegłem bo wiem, że pan Patkiewicz
17 II,10|   mruknął Wokulski dosyć głośno.~Spostrzegłem jednak, że uwaga ta nie
18 II,11|       chyba nas nie okradnie..."~Spostrzegłem, co mnie również zastanowiło,
19 II,13|       jej na twarz biją.~Później spostrzegłem się, że mi ktoś łata bieliznę;
20 II,17|       może? - odparł Wokulski. - Spostrzegłem się, odzyskałem siebie,