Tom,  Rozdzial

 1  I,11| znajomości będę miał prośbę...~- Słucham pana.~Młodzieniec wziął
 2  I,11|          nie obrazi się pan?..~- Słucham - odparł Wokulski.~Gdyby
 3  I,12|       oryginalną propozycję...~- Słucham najoryginalniejszej...~-
 4  I,12|    dopóki nie zawołam - rzekł.~- Słucham pana mecenasa - odparł markotny
 5  I,13|      kapeluszem. - Chwileczkę.~- Słucham - rzekł Wokulski. Usiadł
 6  I,17|      tracić. Oberman zapłaci. ~- Słucham pana - wyszeptał nieszczęśliwy
 7  I,18|           zachodzę ja sobie tu i słucham, co ludzie dają. I kiedy,
 8 II,1 |      poproszę pana, ażebyś... ~- Słucham panią.~- Ażebyś dał mu mieszkanie
 9 II,4 |     odparł Wokulski - kiedy pana słucham, rozumiem. Ale gdy wyjdę
10 II,6 |          znajomość... ~- Owszem, słucham... Może pańskie impertynencje
11 II,7 |   pytanie? - spytał Wokulski. ~- Słucham.~- Naprzód cofnę wyraz:
12 II,8 |         jeżeli cię obudzę?... ~- Słucham panią - odparł, mimo woli
13 II,17|           Coś na kształt tego.~- Słucham panią.~Można było myśleć,
14 II,17|        umarłabym, więc udaję, że słucham, i niekiedy pozwalam mu