Tom,  Rozdzial

 1  I,18|      milszym uśmiechem. Rzecki schwycił się obu rękoma za głowę. ~-
 2 II,2 |   zastąpił drogę pułkownikowi. Schwycił za szyję jego konia, pocałował
 3 II,2 |  przeglądu lokatorów, ażem się schwycił za głowę. ~Miałem uregulować
 4 II,8 |      już nie wiedząc, co robi, schwycił ją za rękę. ~- Obudzisz
 5 II,8 |         I dopiero w tej chwili schwycił Wokulskiego taki smutek,
 6 II,15|     Zamknął oczy, zaciął zęby, schwycił się rękoma za frędzle obicia;
 7 II,15|      Drżał, zęby mu szczękały, schwycił się oburącz podkładów, miał
 8 II,17|        dokumenta, które Rzecki schwycił drżącymi rękoma.~- Wieczny
 9 II,17|      przyzwolenia?...~Wokulski schwycił się za głowę.~- Okropność... -
10 II,17|   rzecz dziwna. Wokulski nagle schwycił panią Wąsowską za obie ręce
11 II,17|       twoja ofiara...~Wokulski schwycił się za głowę.~- Boże miłosierny! -
12 II,19| Ignacym, popatrzył mu w oczy i schwycił za rękę.~- Co... co... co?...
13 II,19|  Ciekawy typ, ciekawy...~Nagle schwycił kapelusz i wybiegł z pokoju
14 II,19|       spostrzegłszy Ochockiego schwycił go za rękę i zapytał:~-