Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |        myślisz...~Wokulski nagle roześmiał się.~- Aha, więc tak sądzisz? -
 2  I,4 |     piętnastoma.~- Znowu swoje - roześmiał się Wokulski. - Zawsze ten
 3  I,17|          i na dół, a potem nagle roześmiał się przypomniawszy sobie,
 4  I,18|             Paradny pan jesteś - roześmiał się Mraczewski. - Przecież
 5  I,19|              Cha! cha! cha!..: - roześmiał się pan Tomasz - Cudowna
 6 II,4 |      szepnął Wokulski. ~- Oho! - roześmiał się Geist - tu, w Paryżu.
 7 II,6 |    przyjaciela dom. Ocknął się i roześmiał... Już to wyleczyłoby mnie
 8 II,8 |  intrygantami... Wokulski głośno roześmiał się... - Można kobietę uwolnić
 9 II,15|    powiem mu wszystko...~Starski roześmiał się.~- Nie wejdę, kuzynko,
10 II,17|                Poczciwa dusza! - roześmiał się Wokulski. - Cóż więcej? ~-
11 II,17|        się. Zobaczył moją żonę i roześmiał się do niej nieznacznie,
12 II,17|        Ale mężczyzna...~Wokulski roześmiał się głośno.~- Śmiejesz się
13 II,17| eleganckiego człowieka.~Wokulski roześmiał się tak szczerze, iż jego
14 II,17|          przestraszony...~Szuman roześmiał się na cały głos.~- Pyszny