Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |           do żadnego z nich nie mam pretensji. Może - odrobinę - do ciebie,
 2  I,6 | siedemdziesięciu, chociaż - nie mam pretensji do geniuszu! - dodał skromnie.~
 3  I,8 |       Jeżeli nie jesteś, odejdę bez pretensji i żalu..."~W chwilę później
 4  I,8 |       wczoraj bynajmniej nie miałem pretensji do pana... Ja szanuję dyskrecję,
 5  I,8 |        Mraczewskiego nie mam żadnej pretensji, nawet tej, ażeby do mnie
 6  I,10|     przedmiocik, który odeślemy bez pretensji...~- Łapówka?... - zapytał
 7  I,15|         szanownym panu nie ma śladu pretensji, a to źle!... Znam kilka
 8  I,18|         wychodząc z teatru nie miał pretensji do Wokulskiego; owszem,
 9 II,3 |          dla was. Nie mam wprawdzie pretensji do Prusaków, choć zabrali
10 II,8 |           dziś lub jutro bez cienia pretensji, owszem, zupełnie wyleczony.~-
11 II,8 |             mieście nie będzie miał pretensji, jeżeli na kamieniu zamkowym
12 II,10|      przynajmniej ten nie ma do nas pretensji. Zdaje się jednak, że oni
13 II,10|             panowie! Nie mam żadnej pretensji o komorne... - zawołała
14 II,15|        niego przecież nie mogę mieć pretensji: znalazł swój swoją. Ani