Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |           waszej służby. Wreszcie pomyśl, ile ty, przy twym szlachetnym
 2  I,6 |        wygodniej, a nade wszystko pomyśl o następstwach.~O ile cię
 3  I,19|         wszystko... żal do ludzi. Pomyśl tylko: był kto u nas dzisiaj?...
 4 II,8 |        było znakiem wzruszenia. - Pomyśl o tym, proszę cię, i pogadaj
 5 II,10|         sprawa Helenki... i tylko pomyśl: co będzie, jeżeli się sąd
 6 II,13| Ochockiemu udało się ją zbudować, pomyśl pan, co byłoby więcej warte
 7 II,13|         zreflektowała ją matka. - Pomyśl, na co się narażasz mówiąc
 8 II,15|    Izabeli, nie wpadł jednakże na pomysł nazwania go izabelitem.
 9 II,17|        spuścił głowę na piersi.~- Pomyśl zresztą - ciągnął Szuman -
10 II,17|           ciebie zrobili?... Więc pomyśl, co musieli zrobić z nami,
11 II,17|         nie posunąć go naprzód... Pomyśl o tym, Stachu!...~Uściskał
12 II,17|            Swoją drogą, radzę ci: pomyśl o pani Stawskiej, bo...~-
13 II,19|      gwałtownie radca. - Bo tylko pomyśl. Pojechał po majątek, gdzie?...
14 II,19| trudnością hamując wzruszenie. -- Pomyśl tylko : widziano go w Dąbrowie,