Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |        nie było jeszcze ósmej. Pobiegł zaraz do mieszkania Wokulskiego,
 2  I,9 |   modlitwie cieniów wzrok jego pobiegł ku światłu. I zobaczył w
 3  I,10| oderwał się sznur tyralierów i pobiegł ku badylom. My maszerowaliśmy
 4  I,13| Wokulski zeskoczył na ziemię i pobiegł do swej klaczy usiłując
 5  I,13|        znowu zagrała. Wokulski pobiegł do trybuny, a spotkawszy
 6  I,17|        raz pożegnał adwokata i pobiegł do sklepu. Tam znalazło
 7  I,18|     wazon z saskiej porcelany. Pobiegł do mieszkania - Wokulski
 8 II,3 |      zerwał się równie szybko. Pobiegł do okna - tamten także.
 9 II,3 |  uspokoił się zupełnie. Rześko pobiegł do swojego numeru i zamiast
10 II,4 |      Dobrze, bardzo dobrze... ~Pobiegł do żelaznej szafy, otworzył
11 II,6 |      poznał Ochockiego. ~Baron pobiegł w stronę towarzystwa. Naprzeciw
12 II,10|       i zawstydził się tak; że pobiegł parę kroków naprzód.~- Patkiewicz!...
13 II,13|       naturalnie, w tej chwili pobiegł do swoich pań i zawiadomił
14 II,13|     tego. Wyskoczył z karety i pobiegł do kamienicy zajmowanej